Fred Van Daele (° 20-01-1953)

"Living like a painting hermit, far from the screams of the world of success hunters who want to put themselves in the spotlight. Honest searching for truth, beauty and depth, that's my way."

As a young teenager in the late 1960s, Fred Van Daele took painting and drawing lessons in "het Vrije Atelier" in Antwerp, with sculptor Jan Louis de Schutter and painters Gustave Van Steenwegen and Jack Godderis.

He also took lessons in Ghent at the Hoger Sint Lukas Institute with Dan Van Severen between the years 1970 and 1974.

He then followed a 3-year training in the restoration of works of art at the Free Academy in Ghent with Jerôme Seghers. The latter was mainly intended to supplement his technical knowledge, which, typical for that period, was completely lacking in his painting training, one had to be original and the technique was of secondary importance.

Due to Van Severen's influence (minimalism simply leaves little left), he started a quest after his education that started from scratch. Not the formal simplicity but the spiritual simplicity came first; spiritual simplicity in the form of the landscape, uninfluenced by man, existence as it is, or rather as it originally was.

The spiritual simplicity of Romantic painters (which most avant-garde teachers in the seventees disliked) such as Caspar-David Friedrich, Albert Bierstadt and Thomas Cole fascinated him very much. He was aware that these painters came dangerously close to kitsch, but their uninhibited honesty appealed to him. Especially the insignificant position of man in this landscape, as you can also find with old Chinese painters, was in accordance with his personal feeling. The latter brought him to the simple spontaneous touch of Japanese Zen painting, which in turn connected with the simplicity of minimalism.

Minimalism, nature romance and dynamism were opposing forces that could not easily be reconciled.

His quest went through simple landscapes to panel-painted works with acrylic paint mixed with glass and sand (glass that stood for the pain of existence, the dukkha of Buddhism and sand, with the same substance as glass, which is soft and stands for the universal, Tao, which is present in everything).

From 2015 he started working with oil paint again in the technically traditional way because of the intensity and nuances of the shades and the continued build-up of form and composition. The landscape remains the subject, but from a more abstract approach with a sense of balance between control and spontaneity, intuition and reason, observation and imagination, realism and abstraction, tranquility and dynamics. In other words, rest in the opposition of forces.

All these often contradictory forces are synthesized in his current works.

Fred Van Daele has participated in several group exhibitions.

Fred Van Daele (° 20-01-1953)

"Leven als een schilderende heremiet, ver weg van het geschreeuw van de wereld van succesjagers die zichzelf in de schijnwerpers willen werken. Eerlijk zoeken naar waarheid, schoonheid en diepgang, dat is mijn weg."

Als jonge tiener eind jaren 60 volgde Fred Van Daele les schilderen en tekenen in "het Vrije Atelier" te Antwerpen, bij beeldhouwer Jan Louis de Schutter en kunstschilders Gustave Van Steenwegen en Jack Godderis.

Verder volgde hij les schilderkunst te Gent op het Hoger Sint Lukas Instituut bij Dan Van Severen tussen de jaren 1970 en 1974.

Daarna volgde hij nog een 3-jarige opleiding restauratie van kunstwerken aan de Vrije Academie te Gent bij Jerôme Seghers. Dit laatste was vooral bedoeld om zijn technische kennis aan te vullen die, typisch voor die periode, in zijn schildersopleiding totaal ontbrak, men diende oorspronkelijk te zijn en de techniek was bijzaak.

Door Van Severen's invloed ( minimalisme laat nu eenmaal weinig over) begon hij na zijn opleiding een zoektocht die van nul vertok. Niet de vormelijke eenvoud maar de geestelijke eenvoud kwam op de eerste plaats; geestelijke eenvoud onder de vorm van het landschap, onbeïnvloed door de mens, het bestaan zoals het is, of liever zoals het oorspronkelijk was.

De geestelijke eenvoud van romantische schilders ( waar, in de periode dat Fred er les volgde, door de docenten denigregend werd over gedaan) zoals Caspar-David Friedrich, Albert Bierstadt en Thomas Cole boeiden hem zeer. Hij was er zich van bewust dat deze schilders gevaarlijk dicht in de buurt van kitsch kwamen maar hun onbevangen eerlijkheid trok hem zeer aan. Vooral ook de nietige positie van de mens in dit landschap zoals je dit ook bij oude Chinese schilders kan terugvinden maakte was in overeenstemming met zijn persoonlijk aanvoelen. Dit laatste bracht hem bij de eenvoudige spontane toets van De Japanse zen schilderkunst die dan weer aansloot bij de eenvoud van het minimalisme.

Minimalisme, natuurromantiek en dynamiek waren tegengestelde krachten die zich niet zomaar lieten verzoenen.

Zijn zoektocht liep via eenvoudige landschappen langs op paneel geschilderde werken met acrylverf gemengd met glas en zand ( glas dat stond voor de pijn van het bestaan, het dukkha van het boeddhisme en zand ,met dezelfde substantie als glas, dat zacht is en staat voor het universele, Tao, dat in alles aanwezig is).

Vanaf 2015 begon hij terug met olieverf te werken op de technisch traditionele wijze omwille van de intensiteit en nuances van de tinten en het doorwerkt opbouwen van vorm en compositie. Het landschap blijft het onderwerp, maar vanuit een verder abstraherende benadering met een zin voor evenwicht tussen beheersing en spontaniteit, intuïtie en rede, observatie en verbeelding, realisme en abstractie, rust en dynamiek. Met andere woorden, rust in de tegenstelling der krachten.

Al deze vaak tegenstrijdige krachten worden gesynthetiseerd in zijn huidige werken.

Fred Van Daele heeft deelgenomen aan verschillende groepstentoonstellingen.

Fred Van Daele (° 20-01-1953)

"Vivre comme un ermite peintre, loin de ces hurlements de ce monde des chasseurs de succès qui veulent se mettre en lumière. Rechercher honnêtement la vérité, la beauté et la profondeur, c'est ma voie."

Jeune adolescent à la fin des années 1960, Fred Van Daele prend des cours de peinture et de dessin à "het Vrije Atelier" à Anvers, avec le sculpteur Jan Louis de Schutter et les peintres Gustave Van Steenwegen et Jack Godderis.

Il a également suivi des cours à Gand à l'Institut Saint Luc chez Dan Van Severen entre les années 1970 et 1974.

Il suit ensuite une formation de 3 ans en restauration d'oeuvres d'art à l’ academie de Gand chez Jerôme Seghers. Ces derniers cours était principalement destinés à compléter ses connaissances techniques, qui, typiques de cette période, faisaient complètement défaut à sa formation d’ art academique précedente, il fallait être original et la technique était d'une importance secondaire.

En raison de l'influence de Van Severen (le minimalisme laisse finalement peu de terrain constructible), il a commencé après une quête à zéro. Ce n'est pas la simplicité formelle mais la simplicité spirituelle qui est venue en premier ; simplicité spirituelle sous la forme du paysage, non influencé par l'homme, l'existence telle qu'elle est, ou plutôt telle qu'elle était à l'origine.

La simplicité spirituelle des peintres romantiques (dont la plupart des professeurs dites avant-garde des années 1970 n'aimaient pas) tels que Caspar-David Friedrich, Albert Bierstadt et Thomas Cole le fascinaient beaucoup. Il se réalisait bien que ces peintres se rapprochaient dangereusement du kitsch, mais leur honnêteté décomplexée le séduisait. Surtout la position insignifiante de l'homme dans ces paysages, comme on peut également le trouver chez les anciens peintres Chinois, le touchait. Ces derniers l’ont amené vers la simplicité de la peinture zen, qui à son tour se rattache à la simplicité du minimalisme.

Le minimalisme, le romantisme de la nature et le dynamisme étaient des forces opposées qui ne pouvaient pas facilement être reconciliées.

Cette quête c’est évoluée de paysages simples à des œuvres sur panneaux avec de la peinture acrylique mélangée de sable et morceau de verre cassé  (le verre qui représentait la douleur de l'existence, le dukkha du bouddhisme et le sable, de la même substance que le verre, qui est doux et représente l’ universel, Tao, la base non-matérielle commune de tout exitance.

À partir de 2015, il a recommencé à travailler avec la peinture à l'huile de manière  traditionnelle en raison de l'intensité de couleur et des nuances des teintes. Le paysage reste le sujet, mais à partir d'une approche plus abstraite avec un sens de l'équilibre entre contrôle et spontanéité, intuition et raison, observation et imagination, réalisme et abstraction, tranquillité et dynamique. Autrement dit, l'apaisement dans l'opposition des forces.

Toutes ces forces souvent contradictoires se synthétisent dans ses oeuvres actuelles.

Fred Van Daele a participé à plusieurs expositions collectives.